صهبای جان

...و خدا حافظی. همه با هم و همه با مهدی و مهدی با همه. به یاد هم و به یاد دوست های از دست رفته ی همین لشکر و به یاد همین مجنون و به یاد حمید،‌که مهدی نگذاشته بود برویم جنازه اش را بدون جنازه ی شهدای دیگر بیاوریم. مهدی به همه می گفت " الله بنده سی" و می بوسیدشان و اصلا به ذهنش نمی رسید که از آن به بعد و با یاد او این جمله زبان به زبان می گردد و تکیه کلام همه می شود تا یاد او را زنده بماند.